WSD #5 🔥 Waarom progressief Gent in vuur en vlam staat
Allemaal oefenen voor de Vlaamse Leeuw op de Vlasmarkt (mopje!)
tl;dr: Ik kon niet anders dan het over de politiek in Gent hebben.
Goedemorgen,
Excuses aan de niet-Gentenaars, en ook aan de Gentenaars, want de Gentse politiek domineert deze nieuwsbrief
Geen politieke analyse of reconstructie zoals je die in overvloed vindt op nieuwswebsites en in kranten. Hier geen whodunit, maar wel een vraag die in mijn hoofd blijft spoken. Waarom reageert progressief Gent zo woest op het nieuws dat socialisten en liberalen een meerderheid vormen met de conservatieve N-VA?
Heb je geen zin in politiek?
Spring meteen naar de lees-, luister- en kijktips onderaan.
Waarom staat progressief Gent in vuur en vlam?
Intens.
Dat is het minste wat je kan zeggen over de reactie op de coalitievorming in Gent.
Ik schaam me als Gentenaar voor het theater dat zich op het politiek toneel afspeelt. De lijst Voor Gent (een kartel van liberalen en socialisten) had voor de verkiezingen laten weten dat ze niet stonden te springen om een meerderheid te vormen met N-VA?
Ik dacht dat je enkel mocht liegen op de Vlasmarkt na zonsopkomst?
Voor Gent breekt nu toch zijn woord en kiest voor N-VA in plaats van Groen. De gevolgen zijn niet te overzien.
Banden van bakfietsen worden uit woede harder opgepompt, de groentenoogst in de Gentse coöperaties loopt vertraging op en in het Freinetonderwijs worden extra lessen ‘hoe omgaan met frustratie?’ ingelast. In andere huishoudens worden dan weer champagneflessen gekraakt, laat men de vervuilende dieselmotor al warm draaien en kunnen ze niet wachten om als eerste via afgevoerde verkeersknips een uitgebreide centrumparking binnen te rijden.
Wat moeten we hier nu van denken? Ik weet het niet, maar ik voel pijn.
Pijn die het haast onmogelijk maakt om toe te geven dat N-VA met 5 procent gegroeid is naar 17,8 procent. Pijn die het moeilijk maakt om er een constructief gesprek over te voeren. Pijn die het lastig maakt om politieke analyses of interviews te lezen. Pijn die die me ervan weerhoudt om in de spiegel te kijken.
Toen ik geboren werd, werd ook Gent als progressieve stad geboren. We spreken over het jaar 1988. Ik heb er niks mee te maken, maar het schrijft lekker. PS-kopman Gilbert Temmerman speelde de christendemocraat Jacques Monsaert in dat jaar zo hard naar huis dat CD&V vandaag nog steeds in de touwen hangt in Gent. Opnieuw, ik was er niet bij, maar ik kan me voorstellen dat er die avond veel gedronken, gedanst en gevreeën is.
Een progressief festival dat al 36 jaar aan de gang is, met Frank Beke en Daniël Termont als roergangers van de moderne, sociaal voelende stad vol wilde ideeën, dromen en digitale innovatie.
Die sfeer staat al jaren in schril contrast met het conservatieve wereldbeeld waarmee Bart De Wever (N-VA) vanuit Antwerpen de rest van Vlaanderen verovert. Zijn droom van een onafhankelijk Vlaanderen in een sausje van angst en conservatisme verkoopt zo goed als Lotus-koekjes, ook al heten die nu Biscoff.
Behalve in Gent.
Verkiezing na verkiezing wierp Gent een dijk op tegen de gele golf van Vlaams-nationalisten. Verkiezing na verkiezing deelden Gentenaars screenshots van een geel-oranje kaart van Vlaanderen. Een van de enige rode of groene vlekjes: kanton Gent.
Negenduusd, Vlaamse bakermat en veilige haven voor de progressieven. God, wat zijn we trots op onze stad. Wat identificeren we ons graag als de rebellen die op slinkse wijze weerstaan aan de conservatieve boeman. Soms heb ik het gevoel dat die trots onze politieke leiders overmoedig heeft gemaakt.
We hebben ons en masse afgezet tegen de identiteitspolitiek van N-VA en - veel extremer - Vlaams Belang (en terecht!). We zijn allergisch geworden voor alles wat symbool staat voor de N-VA, de Vlaamse Leeuw of cantussen (awelja!). We minachten alles en iedereen die kritiek heeft op afnemende parkeerplaatsen, lage emissiezones of verkeerknips. (mmm, niet echt sympathiek.) We pronken met internationale prijzen in de pers terwijl mensen die in Gent wonen hun kelen schor roepen in de hoop dat iemand luistert (goh, toch niet zo goed bezig). Die horen we liever niet omdat we vooral nieuwe geluidsnormen belangrijk vinden (kak, dat is écht niet goed).
Wat ik met te veel woorden en omwegen wil zeggen: een progressief bastion verliest zijn geloofwaardigheid als het niet erkent dat er ook conservatieve stemmen zijn om rekening mee te houden. Stemmen die niet altijd mee willen of kunnen met de progressieve trein.
Toen ik gisteren de beelden zag van 250 mensen die een democratisch verkozen politica uitjouwden als brulapen, dacht ik plots met weemoed terug aan de Nieuw-Gentse Alliantie (N-GA). De N-GA was een van de pot gerukte politieke satire om de uitwassen van overdreven Vlaams nationalisme aan te klagen. De eisen waren duidelijk: Gent onafhankelijk en West-Vlamingen dienden zich aan te passen. De mop was niet altijd smaakvol, maar brullen als hooligans naar verkozenen hoorde daar niet bij.
De N-GA werd opgedoekt in 2008. En dat mag zo blijven. Maar als we de komende 6 jaren dan toch willen tonen dat Voor Gent de bal helemaal heeft misgeslagen, laat het dan minstens met humor zijn.
Wie denkt, deelt
(lees-, luister-, kijk en andere tips)
🎧 Als ik je één tip zou opdringen is het deze: het interview met acteur Andrew Garfield (jaja, die van Spider-Man en Spider-Man 2) in de podcast ‘Modern Love’. Wat begint als een typisch gesprek om zijn nieuwe film ‘We Live In Time’ te promoten, loopt helemaal uit de hand. Ik kan je één ding verklappen: ik hield het niet droog.
» Beluister met een zakdoekje bij de hand.
⏳ Mocht je na het beluisteren van het interview met Andrew Garfield denken: ‘Hoe zoek ik nu écht betekenis in mijn leven?’ Misschien moet je aansluitend luisteren naar Oliver Burkeman. Je kent hem wel, de auteur van de confronterende bestseller ‘4000 weken’. Hij bracht met ‘Meditations for Mortals’ een nieuw boek uit met tips voor een betekenisvol leven. De belangrijkste tip krijg je hier al mee: gooi alle productiviteithacks buiten.
» Beluister met een notitieboekje bij de hand.
💡 Wat heb ik geleerd na twee weken werken als zelfstandige? Er bestaat geen beter plek om dat te delen dan op LinkedIn.
» Lees verder.
‼️ Als jonge journalist leerde ik van een ervaren eindredacteur: “Als je een uitroepteken moet gebruiken, heb je inhoudelijk niet voldoende je punt gemaakt.” Je zal in deze nieuwsbrief dan ook nauwelijks op een uitroepteken botsen. Dave Schut legt op een geestige manier uit - en zonder al te veel uitroeptekens - waarom er soms verwacht wordt dat we het leesteken toch gebruiken.
» Lees met aandacht!
🏃♀️➡️ Zakelijk rommelt het langs alle kanten bij sportmerk Nike, gelukkig lijken ze op creatief vlak hun stem terug te vinden. Want winnen is niet altijd comfortabel.
📚 Ik sta bij mijn vrienden niet bekend als een begenadigd reizer. Laatst kreeg ik ‘De kunst van het reizen’ van Alain de Botton cadeau. Dat Botton kan schrijven is geen geheim, dat figuren uit de 18de en 19de eeuw al dezelfde ergernissen beleefden tijdens hun reizen als ik vandaag maakt het des te plezanter.
» Bestel hier.
🎧 De politieke omwentelingen in Gent deden me denken aan een boeiende podcastaflevering van ‘Het Inzicht’ van De Morgen. In de aflevering met Griet Vandermassen legt de filosofe uit waarom mensen in moreel opzicht zo van elkaar verschillen. Waarom de ene links is en de andere rechts, en waarom die ene niet superieur is aan die andere.
» Beluister hier (jammer genoeg achter de paywall).
Zo, dat was het weer voor deze aflevering. Opmerkingen, vragen of feedback? Ik beantwoord ze graag.
Tot binnen twee weken,
Freek
Heel schoon verwoord! Merci
Hi Freek, ik deel je opinie over de politieke situatie in Gent. Ik ben absoluut geen N-VA faan maar democrtisch verkozen politici uitjouwen aan het stadhuis is ronduit marginaal. Ik ben wel benieuwd of Voor Gent de coalitie goedgekeurd zal krijgen door de achterban.