Het internet als herinneringsmachine
Ali stak zijn hand altijd met enige voorzichtigheid op in de klas. Juf Claudine negeerde hem dan even. Er moest waarschijnlijk nog een paragraaf uit het leerboek ‘mik en mak’ luidop worden voorgelezen.
Nadien kreeg Ali het woord. Hij had altijd een verlegen blos op zijn bolle wangen wanneer hij sprak. Hij stond meestal al half recht achter zijn lessenaar wanneer hij zich tot juf Claudine richtte:
“Ik moet drukken.”
Ik weet nog dat de zesjarige ik geen idee had wat hij daarmee bedoelde. Bij de tweede, de derde, de tiende en misschien wel de vijftigste keer wist iedereen in de klas wat Ali bedoelde.
Elke keer opnieuw kreeg Ali de boodschap mee dat hij moest ‘drukken’ in de pauze om tien uur. Hij knikte telkens instemmend. Zijn hoofd wilde wel mee, zijn darmen niet.
Ik vraag me af hoe het gaat met Ali. Hij had een broer, Eyip heette die. Een begrip op de speelplaats van De Oefenschool in de Ledeganckstraat in Gent. Toch voor mensen die daar tussen 1994 en 1999 hebben leren lezen en drukken.
Het is dankzij Facebook dat ik aan Ali moest denken.
Er werd deze maand een private groep opgericht: ‘De Oefenschool Ledeganckstraat Gent’. Daar delen mensen oude klasfoto’s. Ze proberen met ex-klasgenoten in contact te komen. Ze halen er herinneringen op. Ze stellen vast dat een aantal leraren, die hen mee gevormd hebben tot wie ze nu zijn, er ondertussen niet meer zijn.
We zijn met het internet de grootste herinneringsmachine uit de geschiedenis van de planeet aan het bouwen. En dat is de maks. Maar ook confronterend. Of zoals Kate Eichhorn, mediaprofessor The New School University in New York, stelt:
Forgetting used to be the default, and that also meant you could edit your memories.
Vergeten was de regel. Herinneringen kon je zelf vormgeven. Nu worden ze door vrienden en verre kennissen op en door sociale media op een onverwacht moment in je gedachtenstroom geduwd.
Ik probeer me soms voor te stellen dat ik vandaag geboren word. Ik zou geen herinneringen meer nodig hebben. Ik zou me Ali niet meer moeten voorstellen. Ik zou ’m jullie kunnen tonen. Op foto. Of filmpje. Waarschijnlijk een TikTokvideo.
Super leuk. Tot het dat niet meer is.
Soms wil je nu eenmaal niet herinnerd worden aan het verleden. Of dat nu een recent verleden of een lang vervlogen tijd is. Daar is het internet het niet altijd mee eens. Dat blijkt uit het fantastische stuk ‘I Called Off My Wedding. The Internet Will Never Forget’ van Lauren Goode. Ze stond op het punt te trouwen, maar besloot dat op het allerlaatste nippertje niet te doen.
In 2019, I made a painful decision. But to the algorithms that drive Facebook, Pinterest, and a million other apps, I'm forever getting married.
Kruimels voor het brein
Confrontatie met jezelf
Het internet confronteert ons constant met ons verleden. Kate Eichhorn, mediaprofessor The New School University in New York, vraagt zich af of dat een impact heeft op hoe we onszelf zien en identificeren. Lees.
Confrontatie met een bloempot
De Engelse presentator en journalist Jeremy Vine fietste met een 360-gradencamera door Londen. Toen hij de beelden aan het bewerken was, zag hij plots hoe een man op het voetpad nét geen bloempot op zijn hoofd kreeg. Kijk.
Confrontatie met de hond
“Als je tweevoeters over hondenpieten kan laten praten, kan je ze over alles laten praten.” Het is een quote van de Franse Bulldog Alfons. Hij was de allereerste hond die tijd wilde maken voor een nieuw en leutig project van mijn vriendin Laurence en mij: Bobbies in beeld. Volg.
Confrontatie met tijd
“Twee gemiste jaren zijn voor een 21-jarige jongen een reeks levensbepalende kansen die nooit terugkomen. Het zijn gemiste vriendschappen, liefdes en lessen.” Frederik Anseel, Professor management aan de University of New South Wales in Sydney, schreef een prachtige column over tijd en verliezen. Lees.
Confrontatie met jezelf (2)
Hulpverleners krijgen steeds meer vragen rond gameverslaving, vooral van bezorgde ouders. Games kunnen een moeras zijn waarin je verzuipt. Collega Michiel Martin beschrijft mooi waarom veel gamen niet per se problematisch hoeft te zijn, maar hoe het wel een confrontatie kan worden met jezelf. Lees.
Zo, dat was ie weer. Tot de volgende.
Freek
P.S. Groetjes van Alfons, de Franse Bulldog.