Goeiemorgen
Feest! De kaap van 500 inschrijvingen op deze nieuwsbrief is overschreden. Wat een eer! Allemaal dankzij jullie. Omdat jullie de nieuwsbrief delen, doorsturen en aanraden. Dankjewel! Vooral blijven doen, zou ik zeggen.
Terzake. Hoeveel betalende abonnementen hebben jullie lopen? Ik kom aan negen. Daar zitten media, entertainment en de maaltijdboxen van Marley Spoon in. Ik heb de indruk dat ons leven alleen maar verder zal ‘verabonnementiseren’.
Begin vorig jaar sloot ik twee nieuwe media-abonnementen af. Een jaarabonnement op Quartz ter waarde van 40 euro. En ik verbond mijn Visa-kaart aan NRC. 8 euro per maand. Oftewel 11,3 euro per maand voor inspiratie, achtergrond en goeie nieuwsverhalen. Goeie deal, al zeg ik het zelf.
Probleem. Deze maand werden die abonnementen verlengd. Quartz kost me dit jaar iets meer dan 80 euro. NRC haalt sinds januari maandelijks 19 euro van mijn Visa-rekening. Dat is samen meer dan 25 euro per maand. Slechte deal, al zeg ik het zelf.
Het Quartz-abonnement heb ik ondertussen in drie clicks stopgezet. Quartz probeerde me bij het uitschrijven nog te verleiden om vanaf 2022 opnieuw 40 euro per jaar te betalen. Ik had het bíjna gedaan.
Om van NRC af te raken moet ik bellen. De telefoon opnemen en B.E.L.L.E.N. Bij het aangaan van dat abonnement was dat nochtans niet nodig. B.E.L.L.E.N. E-mailadres en kredietkaartgegevens invullen. Geen wachtdeuntjes nodig. Hoppakee. Klaar. Mijn werkgever, De Morgen, is trouwens in hetzelfde bedje ziek.
Bedrijven als Mediahuis (eigenaar NRC) en DPG Media (eigenaar De Morgen) zien een abonnement als een huwelijk. Eens in de echt getreden, belooft de Visa-rekening stilzwijgend, eeuwig trouw.
Zo werkte een abonnement in de oude wereld. In de nieuwe wereld draait een abonnement om flexibiliteit. Of om nog een ander woord te gebruiken: beschikbaarheid.
Je ziet het overal opduiken.
Studenten kopen geen tweedehandsfiets. Ze sluiten voor de lente en de zomer een abonnement af ter waarde van 18,90 euro bij Swapfiets. In de winter laten ze fietsen voor wat het is. Kunstwerken hoef je niet te bezitten, die hang je via Kunst in Huis hang voor 12 euro per maand in huis. Hondenbaasjes kopen geen voeding meer in Delhaize, ze laten het aan huis leveren door hippe merken als Edgar&Cooper.
Zelfs automerken als Volvo experimenteren met het idee. Met het ‘Care by Volvo’-programma koop je geen wagen, je neemt een abonnement op het rijden met een Volvo. Verzekeringen en onderhoudskosten inbegrepen. Een weekendje weg? Dan neem je een groter exemplaar. Geen wagen meer nodig? Dan zeg je die op in drie maanden tijd.
Yust gaat nog een stapje verder. Je zou het kunnen samenvatten als een soort abonnement op het leven. Voor minstens 700 euro per maand krijg je een bemeubeld appartement ter beschikking.
Zijn inbegrepen: beddengoed en handdoeken worden wekelijks ververst. Er is een gratis fitnesszaal, vergaderruimtes die je kan boeken, co-workingplekken, korting op fiets- en autodeelplatformen, gratis koffie of thee. En natuurlijk zijn er ook kortingen op yoga-sessies, workshops en TED-achtige talks. Dit concept is uitgedacht op maat van millennials.
Om maar te zeggen. Volgens verschillende onderzoeksbureaus die zichzelf graag op de borst kloppen dat ze in de toekomst kunnen kijken, zou een derde van ons loon binnen een aantal jaar naar abonnementen gaan.
Hopelijk kunnen we ze gemakkelijker opzeggen dan een abonnement bij NRC.
Kruimels voor het brein
Het leven in emoji’s
Gebruik jij al eens de emoji’s 👴, 👵 of 😂? Niet. Meer. Doen. Die laatste vervang je beter door 💀. ‘Om dood te lachen.’ Luguber, maar grappig. Emojipedia maakte een indrukwekkende gids over het gebruik en de betekenis van emoticons. Lees en leer.
Het leven met Big Pharma
We zijn nog maar februari en ik kan het woord vaccin al niet meer horen. Als we nu allemaal wat geduld hadden, een prik laten zetten en klaar. Dat gezegd zijnde. Filosoof Ruben Mersch schreef een lezenswaardig achtergrondverhaal over big pharma en coronavaccins. Lees.
Het leven met gesloten deuren
Heel ons leven staat in het teken van opties open houden. Je zou maar eens een deur van het leven sluiten waar oneindig geluk achter verstopt zit. In zijn afstudeerspeech (uit 2018) legt Pete Davis uit hoe belachelijk dat idee is. “Als we onze optie constant open houden, bereiken we niks.” Kijk.
Het leven met teleurstelling
In 2000 werd de Amerikaanse acteur en comedian Connor Ratliff op het allerlaatste nippertje ontslaan door Tom Hanks. Hij mocht niet meedoen in bekende WOII-reeks Band of Brothers. Twintig jaar later wil hij weten wat de reden daarachter was. Die zoektocht biedt een fascinerende blik achter de schermen in Hollywood. Luister.
Bedankt voor jullie aandacht!
Freek
Lees je deze nieuwsbrief voor het eerst? En heeft ie gesmaakt? Schrijf je dan zeker in voor de komende edities.
P.S. Deze nieuwsbrief werd geschreven op de tonen van Tommy Guerrero - Sunshine Radio. Ideaal op stilaan op te bouwen naar de lente. Luister.
Heel herkenbaar dat verhaal over opzeggen van een abonnement. Bij The New York Times moet je ook langs een medewerkers om op te zeggen. De chat is altijd vol, dus wordt het bellen.
Overigens mag wat NRC doet in Nederland bij mijn weten niet. Het is wettelijk geregeld dat je een abonnement op dezelfde manier moet kunnen opzeggen als je het hebt afgesloten. Alleen blijkbaar gebeurt er niks als je je niet aan die wet houdt.